korkuyorum ben gecelerden
hayallerim karanlıkta kalmasın
üşüyorum yalnızlıktan
üzerimi ört sıkıca
sımsıkıca kucağından
biliyor musun anne
ne zaman haykırsam adını
duvarlara çarpıp tekrar geri sığınıyor kulağıma
burada özgürlük yasak anne
bir pencerem bile yok
hepsini çocukken kırmışım
uçurtmalar da yasak anne
umuda dair ne varsa hepsi hepsi
yorgunum biraz
göz yaşlarım yoruyor bedenimi
daha fazla taşıyamıyorum
düşmeleri gerek yere
boğulmam gerekiyor içinde
ağlamam gerekiyor anne
ben karanlıkta ağlayamam ki ama
ışıkları aç anne
nefes al biraz
kalpsiz yaşadığımız hapishanemizde ..
-Kays el ecer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder